Klasik bir cevap olarak gelmesin . Gerçekten futbol takımı tutmuyorum . Neden takım tuttukları ile ilgili düşüncelerini paylaşanların forumunu okumuştum. Biri diyor ki memleketinin takımını tutmadıkça gerçek taraftar olamazsın . Bir başkası da tuttuğun takımda mutlaka seni temsil eden bir şeyler bulursun. En azından renklerini beğenirsin. Bu konuda çoğunuzun deneyimi ve bilgisi eminim benden fazladır. Spor bilgisi ilgi ile beslediğinden yaş aldıkça spor dallarına olan ilgimde de değişmeler oldu. Eskiden hiç olmazsa büyük futbol takımlarının kadrolarını tanırdım. Bugün anlatmak istediğim her ne kadar futbol sporu artık çok ilgimi çekmese de herkes gibi ben de Beşiktaşlı taraftarların son günlerdeki sevincini paylaşıyorum.
Yeniliğin ve gelişimin her güzel türü mutlu eder insanı . Ben de yeni stadyumlarına kavuşmalarını tebrik ediyor ve futbolseverlere hayırlı olsun derken çocukluğuma ait bir anekdot paylaşmak istiyorum.
Algıyla ilgili bir yazım vardı . Bloğumu daha yeni açtığımda yazmıştım . Algınız sizin bir şeyi ilk duyduğunuzda , gördüğünüzde , hissettiğinizde ya da dokunduğunuzda ilk yorumlama ve anlamlandırma biçiminiz ; hafızanız , anılarınız ve o olayı yaşama biçiminizle ilgili olarak biriktirdiklerinizden ilk çağrışım yapan şeydir. Bu olaya bağlarsam benim Beşiktaş denince ilk aklıma gelen rahmetli anneannemin o zar zor çalışan siyah-beyaz televizyonunda ilerleyen yaşına rağmen kaçırmadığı Beşiktaş futbol takımının karşılaşmalarıdır.Heyecanı ve çocuk gibi sevinişleri şaşırtırdı beni. Bu tablo gözümün önüne her geldiğinde gülümserim . Yaşlı bir kadının daha iyi duyabilmek için kulağını siyah - beyaz televizyonuna yaklaştırdığı ve kaçan her gol pozisyonunda söylendiği bir tablo .
Yeni stadyumları ile beraber Beşiktaş' a başarılar diliyorum. Rahmetli anneannemin ruhaniyetinin de memnun olduğunu umut ediyorum :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder