NE SÜPERSİN NE DE BATMAN !

                   

              Size de olur mu? Bazen tek bir cümle uzun uzun düşündürür beni...Gün içinde sık sık aklıma gelir. Geçenlerde izlediğim bir film sonrası da aynı şey oldu. '' Çok küçük iyilikler yap kendine ve etrafındaki tüm canlılara '' dedi ana kahraman ... Sadece çok küçük iyilikler hepsi bu...

             Bu cümleden sonra istemsiz şekilde buna odaklandım. Önce kendimi iyilik noktasında kurtarıcı olmanın ağırlığının altında buldum. Çıkman lazım dedim oradan kendi kendime . Başkalarını , hayvanları ve bitkileri her zaman önemsedim. Yardımseverliğin de birincil değerim olmadığını koçluk eğitimlerim sayesinde biliyordum. Sanki içimde onurlandırılmayı bekleyen evrensel sevgi ve merhamet duygumdu. O halde duygularımı ve değerlerimi nasıl dengeleyecektim ? 

             İnsanların başına gelenlere çok üzülenler vardır .Vicdanlı davranmanın ötesinde olayları fazlaca içselleştirirler. En yakını yaşamışcasına kendi hayatlarını darmadağın edebilirler. Eleştirdiğimi düşünmeyin. Böyle davranmaktan içten içe gurur duyduklarını bilirim. Bu kendilerini başarılı hissetmelerini de sağlar bir açıdan. Hissettiklerini biliyorum çünkü ben de onlardan biriydim...

             Çocukken bir olaya çok aşırı üzüldüğümü ve saatlerce ağladığımı hatırlıyorum. O zaman rahmetli anneannem omuzlarımdan tutup bana şöyle demişti . Sen onları yaratandan daha mı merhametlisin ? Bu söz bende ciddi farkındalık uyandırmış olmalı ki hiç unutmadım. Aslında taşıyamayacağın kadarını yüklenme diyordu bir taraftan. Sadece insansın. Süper kahraman değil !

            Belki de yazının başında anlattığım teklif ihtiyacım olduğu için dikkatimi çekmişti. Küçük iyiliklerle başlamalıydım. Çok küçük iyilik nasıl olurdu ki ? Hep şartlanmış bilinçaltımız başkaları için yaşa telkinlerine . Kendini düşünme . Bencillik dünyanın en kötü şeyidir. Sonra başka bir akımla karşılaştık . Mutluluk içinden başlar. Önce sen değerlisin ! Peki bunun sınırı nerede ? İnsan hem kendisi hem de başkaları için yaşayamaz mı ? Çok küçük iyilikler tavsiyesi bu denge için verilmiş olabilir miydi yoksa ?

           Tam bu noktada yine bir film karesi geldi aklıma . Asıl adam sürekli ödül alan bir reklam şirketinde yönetici ve hisse sahibi. Çalıştığı yer kıran kırana hayatta kalma mücadelesinin olduğu bir yer. Bencillik ve şirkette var olma mücadelesi had safhada. Sürekli günü birlik ilişkiler yaşıyor . Sonra bir kadınla yaşamı kesişiyor. Kadın aynı yazının başındaki gibi sadece küçük iyilikler yapan birisi. İlginç olan bunu bilinçli yapmıyor . İçinden geliveriyor . Örneğin böyle egosu yüksek bir adamla romantik bir yemek yerken topuğuna tuvalet kağıdı takılmış bir kadını fark ettiği an kalkıyor ve kadını o halden kurtarıyor. Bu dikkatini çekiyor adamın . Kendisine ve çevresindekilere bambaşka bir gözle bakmasını sağlıyor. Varlığın ve başarının zirvesinde ne kadar mutsuz olduğunu anlıyor . Hep daha fazlasını istediğinin...

            Sabah bu düşüncelerle geldim işe. Asansöre yetişmeye çalışırken asansörün içindeki kadınla sadece bir an için göz göze geldik . Geldiğimi fark ettiği halde müdahale etmemeyi tercih etti ve tek başına çıktı yukarıya.  Onun aklından geçeni bilemem ama ben durmadığı için teşekkür ettim içimden ona . Çünkü asansörü beklerken düşünecek zamanım oldu . Yapabilseydi bu küçük bir iyilik olacaktı :)