TIP FAKÜLTESİNİ OKURKEN MEZUN OLDUĞUMDA ÖLDÜRÜLEBİLECEĞİMİ
HİÇ DÜŞÜNMEMİŞTİM !
Samsun 'da yaşadığımız acı kayıp ister istemez bütün hekimler gibi beni de mesleğimin anılarına döndürdü.Gariptir aklıma ilk anatomi uygulamaları geldi. Tıp Fakültesi 2. sınıfta daha 18 yaşında gencecik bir kızken hayatımdaki ilk öldürülmüş insanı gördüm. Simsiyah bıyıklı , cüssesiyle korkutan bu adamı hiç unutmadım.
Biz ortama duygusal olarak hazırlanmaya çalışırken anatomi profesörümüz unutamayacağımız o konuşmayı yaptı. ''1. sınıfta mesleğinize giriş yaptınız bu sene gerçek insan bedeni ile tanışacaksınız. Unutmayın siz doktorsunuz ! Sizin için kadın erkek yoktur .İNSAN VARDIR ! Milliyet ,din ,dil,ırk yoktur. İNSAN VARDIR! Ananızdan babanızdan önce yaşaması gereken hasta sizin önceliğinizdir. Şu önünüzde yatan bedenler akrabanız. Bundan böyle ÖNCE İNSAN diyemeyecek olan şimdi bu salonu terk etsin gitsin ! ''
18 yaşımda yüreğime ,beynime balyoz gibi inen bu sözlerden sonra ceset gördüğüm ilk gün o bedenin sırt kaslarını çıkardım.Psikolojik olarak ve kalben bu mesleği yapabileceğimi anladım. İnsanı o günden sonra en saygı duyulması gereken canlı olarak gördüm. O sebeple insanları hep çok sevdim .Zarar görsem de nefret edemedim. Onlarla konuşmayı ve paylaşmayı sevdim. Çünkü bu meslek sevgisiz insana dokunmadan yapılabilecek bir meslek değil. İnsanın görülebilecek en dayanılmaz hallerine şahit oldum , en çaresiz en yardıma muhtaç. Diyebilirim ki hepimizin başına her an her şey gelebilir.Okurken insanla ilgili ruhsal ve fiziksel çok şey öğrendim çok şey düşündüm. Tek bir şey düşünmedim : Hizmet ettiğimiz hastalarımız tarafından şiddete maruz bırakılabileceğimizi ya da öldürülebileceğimizi ...
Çuvaldızı kendime batırarak diyorum ki bakın iğneyi değil ; sadece doktor , öğretmen, aşçı,yönetici , ev hanımı her ne yapıyorsak hangi kimlikte isek hakkını verelim. Önce insan olalım. Bütün kişisel gelişim öğretilerinin olmazsa olmazı ÖNCE EDEP ! ÖNCE GÜZEL AHLAK !
Kendi içsel check up 'ımızı , kontrolümüzü sık sık yapalım.
Psikolojik problemlerimizi kabul edelim , yardım alalım.
Dışımıza özen gösterdiğimiz kadar içimizi de süsleyelim.
Önce kendi değerimizin ve değerlerimizin farkına varalım sonra diğerlerinin
İnsan olmak nedir ? Sorgulayalım...Akıl ,fikir,vicdan ,duygu nedir ?
Yazımı gönüller sultanı Hz. Mevlana 'nın sözüyle bitiriyorum.
'' Ne fark eder ki ; kör insan için elmas da bir cam da... Sana bakan kör ise SAKIN
kendini camdan sanma ! ''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder