Herkese merhaba :)
İzine ayrılırken niyetim bloğuma bol bol yazı hazırlamaktı ve ben bu kadar ara vereceğimi hiç düşünmemiştim.
'' Her zamanki gibi aceleyle çıktığım iznim bir su gibi geçti ve çok dinlenerek
döndüm '' demek isterdim tabi . Aslında çok içimde kaldı şu köşe yazarlarının bıraktığı
notlardan bırakmak :) Yazarımız bir hafta yazılarına izin vermiştir diye... Tabii
benim bir hafta tatil küçük oğlumun birdenbire kendiliğinden bırakmak istediği bez sebebiyle
2 haftaya uzadı. Planlar yapıyoruz , düşünüyoruz . Hepimizin gündemi farklı farklı . Bu yazı bebek büyütenleri hemen çekti mesela . Ay nasıl geçti , neler oldu ? Toplum olarak gündemimiz de farklı. Çok uzun zamandır terör iğrenç yüzünü bu kadar göstermemişti.
Gazete ve haberler acıyla dolu şu aralar...İnşallah geri dönüp bu yazıyı tekrar
okuduğumda hepimiz için huzurun , güvenin ve barışın hakim olduğu ülkemin doğusuyla batısıyla bir ve birlik içinde yaşadığı günlerde oluruz. Bütün çocukların sokaklarda huzurla koştuğu ve mahalle bakkallarından sakız çikolata aldıkları günlerde.
Mutluluk bulaşıcıdır aynı gülümseme ve kahkaha gibi . Beynimizdeki ayna nöronlar şahit olduğumuz olayları aynen biz yaşıyormuşuz gibi nörotransmitter dediğimiz kimyasallar salgılatırlar. Bazen zorlanıyorum. İnsan denen varlığın bilimsel tepkilerini bu kadar bilmek hayatın akışında zaman zaman duraklatıyor. Ama bazen de ne aşırı acıların ne de çok uç mutlulukların devamlı olmayacağını bilerek ayakları yere sağlam basmak yararlı oluyor. Demem o ki ben yaşanan bu kadar toplu acı içinde uzun uzun tatil keyfi yapamayacağımı bildiğim için evimde geçirdiğim iki hafta çiş kaka eğitimi ve kreşe alıştırma çalışmaları ile tamamlandı. Konu ile ilgili ayrıntılı gözlem ve deneyimlerimi paylaşacağım . Tekrar kocaman bir merhaba :) Yazmayı gerçekten özlemişim...
( NOT : Amacım asla tatil yapanı yargılamak değildir. Bir hekim olarak dinlenmenin beden ve ruh sağlığı açısından önemini tartışmam. Benimki kendini tanımakla ilgili kişisel bir tercihtir.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder