KUMSAL

Hep en sevdiğim yer oldu kumsallar ,

Özellikle denizle kumun ilk buluştuğu nokta .

Sanki bir boyut değişimi , 

Yokluktan  varlığa ...


Ayaklarımı tam o noktaya koyup düşünürdüm çocukken

Var - yok , var - yok 

Dün en sevdiğim bu yerde , en sevdiğim insan yavruları yoktu 

Öyle yoktu ki hiç mi yok ?

Evet hiç ama hiç bir  şeyleri yoktu...


Ne evleri , ne toprakları , ne anaları , ne de canları !

Kalplerimizin kararmış ve taşlaşmış her hücresi bu görüntüyle 

Yandı , yandı , yandı ...


Oysa sadece beş sene önce gözlerimle gördüm ben ,

O çocukların ellerinde Halep Çarşısı 'nda  koskocaman şamfıstıklı dondurmalar vardı...

O anaların gözlerinde bu dehşet korkusu değil , evladını doymuş görmenin mutluluğu vardı...

Al bu kumsalı , al bu denizi , al bu dünyayı senin olsun şimdi

Aferin ! Dondurmayı yedin sana koskocaman bir AFİYET OLSUN !


Ayşen Çankaya 03.09.2015  saat 12:30