ÖZGÜR ENGELLİLER

Hava soğuktu ve yağmur yağıyordu . Aklımda eve girdikten sonra yapmam gerekenler , ellerimde torbalar dolmuş bekliyordum . Durakta ciddi bir sıra oluşmuş ve şemsiyesi olmayanlar yandaki ayakkabıcının tentesine sığınmıştı . Öğrenciler aralarında şakalaşıyor , yaşlı iki teyze dolu geçen dolmuşlardan şikayet ediyor , ratgele biraraya gelmiş bir grup insan bizi sıkıntıdan kurtaracak dolmuşumuzu  bekliyorduk.

Yaşam her anı birbirinden farklı zıtlar sayesinde farkındalığımızı arttıran gizemli bir yol . Çok sıradan bir işten çıkış akşamı , benim için birkaç dakika sonra göreceğim bir anlık bir görüntüyle zihnime kazınacaktı.

Neler neleri kaçırıyoruz çoğu zaman . İnternette dolaşıyoruz bir haber veya yazı bizi yakalıyor , açıyoruz , okuyoruz bağlı olduğu linklerden kendimizi bambaşka bir noktada buluyoruz. Belki bir yarım saat sonunda ilk başladığımız noktadan farklı bir noktaya ulaşıyoruz. Dikkatimizi çeken başka bir şey olsaydı yine aynı kalmayacak , fakat bu sefer başka bir noktada olacaktık. Yani sonsuz sınırsız seçeneklerle gelişiyoruz ve değişiyoruz...

Dolmuş parasının üstünü çantama henüz koymuştum ki , başımı kaldırdığım an ikisini gördüm. Sadece bir an , sonradan yakaladığıma şükrettiğim bir an dahil oldular yaşamıma.

İkisi de tekerlekli sandalyelerini kanatlarını özgürce çırpan iki kuş edasında kullanıyorlardı. Belli ki aşıktılar. Öyle mutluydular ki...Elimdeki torbanın dizlerimin üstünde kurşun gibi ağırlaştığı o an bu iki engelli insanın mutluluk bulutu düşüncelerim dahil tüm ağırlığımı hafifletti . Rüzgar gibi geçtiler yanımdan .Soğuğun , yağmurun ve trafiğin içinden aşık gülümsemeleriyle kanatlarını çırparak...

                      *****                    *****                *****              ******

3 ARALIK  DÜNYA ENGELLİLER GÜNÜ  İÇİN  HİÇ TANIMADIĞIM ENGELLİ ÇİFT ANISINA YAZDIĞIM YAZIYI PAYLAŞTIM . UMARIM BU GÜZEL İNSANLAR ÇOK DAHA İYİ KOŞULLARDA HAK ETTİKLERİ ŞARTLARA KAVUŞURLAR . Ayşen Çankaya